Bartosz Wojciechowski
By mówić o tym co jest dla mnie i dla nas wszystkich niezwykle ważne
Kim jestem
Jestem poznańskim działaczem społecznym, aktywistą, studentem w Politechnice Poznańskiej na kierunku Mechatronika, absolwentem VIII LO w Poznaniu. Od kwietnia 2020 jestem członkiem Ruchu Szymona Hołowni (Polska 2050). Pełnię funkcję prezesa Instytutu Młodzieżowego.
Mój cel
Chciałbym przez swoje działania zmieniać otaczającą nas rzeczywistość. Również opowiadać o polityce i społeczeństwie w nieco inny sposób niż to do czego jesteśmy przyzwyczajeni na co dzień.
Moje projekty
Mam okazję realizować kilka projektów. Tworzymy wiele lokalnych akcji, o których staram się pisać więcej na moich social mediach.
Bartosz Wojciechowski
Samorząd Studentów Politechniki Poznańsiej – członek od 11.04.2022
- członek Rady Wydziału, Wydziałowej Komisji ds. Dydaktyki.
- od 21.12.2022 Członek Senackiej Komisji ds. Kształcenia
- od 21.12.2022 członek Senackiej Komisji ds. Dydaktyki
- Od 11.01.2023 Wiceprzewodniczący ds. Dydaktyki i Jakości Kształcenia
Instytut Młodzieżowy – prezes i pomysłodawca młodzieżowego think tanku. Wpłynął na zmianę ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym w zakresie studenckich praktyk zawowodych.
Polska 2050
- Od 30.09.2021 do 15.01.2023 – Koordynator Pokolenia 2050 dla województwa Wielkopolskiego
- Od 4.12.2020 członek stowarzyszenia Polska 2050 w Wielkoplsce, od kwietnia 2020 związany z ruchem Szymona Hołowni
Pozostałe
- udział w Parlamencie Młodych V i VI Kadencji, pełnienie funkcji współprzewodniczącego klubu
- członek III Kadencji Rady Dialogu z Młodym Pokoleniem
- Od listopada 2020 web developer w “Gazecie Kongresy“
- Od listopada 2019 do listopada 2020 – Działalność w Samorządzie Uczniowskim – pełnienie funkcji wiceprzewodniczącego Szkolnej Rady Uczniowskiej VIII LO w Poznaniu.
- student w Politechnice Poznańskiej na kierunku Mechatronika
- absolwent VIII Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, profilu matematyczno fizycznego
- absolwent programu “Liga NGOs”
- absolwent programu “Nowi i Młodzi liderzy” Fundacji Szkoła Liderów
- absolwent programu “Ferie z RPO”
- finalista 70 Olimpiady Fizycznej
PROJEKTY
Moja działalność
Działalność w społeczeństwie obywatelskim jest dla mnie czymś niezwykłym, bo daje okazję do ciekawych rozmów, rozwoju, wyjścia poza własne ograniczenia.
Wartości
Partycypacja
i aktywność
Polityka zarówno lokalna jak i globalna musi się opierać na ludziach, na naszych historiach, opowieściach, doświadczeniu. Polska to my!
Energia
i uśmiech
Z energią i determinacją można zdobyć każdy szczyt! A to pozytywne emocje, uśmiech pozwalają wejść w relację.
Otwartość
i tolerancja
Wszystko zaczyna się o otwartości, otwartości na każdego, niezależnie jakie ma poglądy, opinie – wyjście na przeciw drugiemu człowiekowi poprzez wysłuchanie i zrozumienie
Wspólnota różnorodności
Prawdziwa wspolnota, oparta na relacjach, związana z myślą “Jedność to nie jest jednolitość, ale pojednana różnorodność” to wartość, o którą warto zabiegać
Idee
Nie bardzo wierzę w stary podział na lewicę i prawicę, czy podział ze względu na ideologie znane z kart historii. Warto wracać do idei i dyskutować nad poglądami filozofów takich jak John Stuart Mill, Alexis de Tocqueville czy John Locke, jednak kluczem do opisania rzeczywistości nie są i nigdy nie były uproszczone obrazy świata – ideologie. Za przekonujące uznałbym szereg idei, które towarzyszą mi w mojej działalności.
Liberalna demokracja
Demokracja, którą można sporwadzić do tezy “wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka”. Na bazie tej tezy można mówić o rodziale religii od państwa (niezależność obu instytucji, przy prawie do swobodnej działalności takich wspólnot), zaangażowaniu obywatelskiemu w życie społeczności, zasady praworządności oraz subsydiarności organów państwa
Solidarność
Solidarność w rozumieniu państwa to zapewnienie równości szans i przez to otwartego wyboru. To nie tylko dostęp do powszechnej edukacji czy służby zdrowia zrobionych na miarę XXI wieku, ale też rozwiązanie wspólnotowo problemów ochrony środowiska, wsparcia socjalnego.
Integralne rozwiązywanie problemów
Pojęcię integralności, chociaż często pojawia się w zestawieniu “ekologia integralna”, może dotyczyć praktycznie wszystkich problemów współczesnych państw. Kryzys mieszkaniowy, ubustwo zdrowotne, edukacyjne czy energetyczne prowadzi do problemów z demografią i z systemem ochrony zdrowia, a te znowu przekładają się na krach systemu emerytalnego i gospodarki jako takiej. Wszystkie te powiązania muszą być zauważone, a na procesy konieczne jest patrzenie kompleksowo
Optymalizacja procesów
Metoda optymalizacji okazuje się być jednym z najlepszych, ale nadal mało popularnych metod w dziedzinie zarządzania państwem. Optymalizacja silnie związana z integralnym rozwiązywaniem problemu, opiera się przede wszystkim na wybraniu rozwiązania, które najelpiej odpowie na zaistniałą potrzebę. Optymalizacja procesów prowadzi do m.in zapewnienia stabilności podatkowej, znaczącego uproszczenia tych regulacji, ale także uzasadnia potrzebę kompleksowego myśelnia o edukacji czy systemie zdrowia.
Tozależyzm
Wiele problemów zdaje się być nadmiernie upraszczanych do pojedynczych haseł, które wcale nie oddają clue problemu. Stąd nie da się często jednoznacznie określić jakie rozwiązanie byłoby najlepsze, a także wielokrotnie należy rozdzielić dane zagadnienie na czynniki pierwsze i rozpatrywać je osobno. Stąd odpowiedzią na wiele pytań jest po prostu “to zależy”, co nie oznacza brak zdania, czy wyrobionej opinii, ale konieczność rozebrania problemu na czynniki pierwsze, aby znaleźć efektywne i skuteczne rozwiązania.
Wspólnota i relacje
Wspólnotowość i relacje to nie temat, który ściśle związany jest z podziałem kultur na kolektywne i indywiduale. Jednak człowiek potrzebuje za równo poczucia wspólnoty jak i odrębności od niej. Stąd nie można zapominać o aspekcie relacji międzyludzkiej. Zwracam na to uwagę, pomimo że sam jestem raczej introwertykiem.
Nowa polityka
Słowo “fajnizm” powstało jako określenie centrowych i lewicowych populistów, którzy obiecywali, że kraj po przejęciu przez nich władzy stanie się mlekiem i miodem płynący a gruszki zaczną rosnąć na wierzbie. W przeciwieństwie do prawicowych pulistów-demagogów, fajniści mówili o wspólnocie, otwartości, tolerancji i pozytywnej energii. Paradoksem staje się jednak, gdy taki polityk sam zaczyna sejmowe przepychanki, czy zaczyna zaprzeczać tolerancji.
Dzisiaj słowo fajnizm kojarzone jest głownie z politykami, którzy po prostu uznają wspólnotowość, różnorodność, tolerancję, dialog i tozależyzm za ważne wartości. Jednocześnie takie podejście, powiązane z odpowiedzialnością i przygotowaniem merytorycznych programów opartych na naukowych analizach, jest jedyną słuszną drogą, którą mozńa nazwać “Nową polityką”. Staje ona w przeciwieństwie do sił skrajnych, demagogii, pustych haseł, banalności, infantylizmu, ale też politykocentryzmu. Wielu polityków uważa, że ich tweet, ich zdanie, opinia jest najważniejsza na świecie, a patrzenie na to co dzieje się w parlamencie jest najciekawszym tematem na świecie. To przecież absurd! Polityka potrzebuje zwyczajnego wyluzowania, pokory i dystancu do siebie.
Być aktywnym
Jak daleko jak sięgam pamięcią, zawsze interesowałem się polityką i społeczeństwem obywatelskim. Działanie, praca z ludźmi to moja pasja. Jestem przekonany, że polityka i działalność społeczna to przestrzeń, która może prawdziwie łączyć i zbliżać do siebie ludzi. Miałem okazję rozmawiać i współpracować z wieloma środowiskami w ramach wielu akcji, które tworzyliśmy razem. To niezwykle zachęca do otwartości i przekonania, że najważniejsze jest rozmowa, a nie wysłuchiwanie siebie nawzajem. Niezwykle smuci mnie obecny język debaty zaostrza się infantylizuje i oparty jest na odrealnionych, sztucznie wykreowanych podziałach. Coraz częściej rozmowa staje się kłótnią, pojawia się mowa nienawiści i padają fałszywe oskarżenia.
Na to wszystko nakłada się fakt, że coraz mniej osób angażuje się w działalność publiczną, a polityka staje się dla wielu tematem tabu. Zawsze staram się mówić o społeczeństwie obywatelskim i sam w nim uczestniczyć. Staram się angażować jak najbardziej i mówić o tym co dla mnie ważne. Martwi mnie to, że tak mało osób angażuje się w działalność społeczną… Jest tyle protestów, fundacji, aktywności, w które można się zaangażować, ale jest niestety mało tych, którzy chcą w nich działać.
Żyjemy w demokratycznym, wolnym państwie, a polityka naprawdę nie musi być ogniwem zapalnym. Działajmy, angażujmy się w to co jest dla nas słuszne! Jak powiedział opozycjonista za czasów PRL, Jacek Kuroń: “Zamiast palić komitety zakładajcie własne”.
Polityka to swoisty rodzaj sztuki, opowiadanie historii, emocji, przeżyć, opinii, budowanie relacji i na ich podstawie tworzenie zasad funkcjonujących w społeczeństwem. Rozmowa o polityce może być czymś niezwykle ciekawym i inspirującym. Polityka to nie wieczna kłótnia i obrażanie, ale dyskusja. Inną kwestią jest też to zbyt często zapominamy, że „jedność to nie jest jednolitość, a pojednana różnorodność”, że celem dyskusji nie jest osiągnięcie jednakowego stanowiska, lecz zbudowanie relacji. Oczywiście to polityki warto podejść z odpowiednim dystansem, z poczuciem humoru i otwartością.
Czuję się współodpowiedzialny za to co mnie otacza, za społeczność którą tworzę wraz z moimi przyjaciółmi, ale także za cały kraj, którego przedstawicieli można wybierać w wolnych, demokratycznych wyborach. Uważam, że mówienie o tym co jest dla mnie i dla nas wszystkich ważne, jest obowiązkiem, wynikającym choćby z patriotyzmu, ale także z empatii i poczucia odpowiedzialności.
Głęboko wierzę w ideę Nowego Obywatela, człowieka wrażliwego, zaangażowanego społecznie, który chętnie wchodzi w dialog na temat spraw społecznych, poznaje je, a następnie interweniuje, gdy widzi taką potrzebę.
Cele
1. Zbudować wspólnotę
Wspólnoty brakuje, gotowości do wysłuchania drugiego człowieka. Różnice były są i będą, ale zawsze potrzebny jest dialog. Dialog, który nie będzie tylko wzajemnym wysłuchiwaniem się, swoich racji i argumentów, ale prawdziwą relacją. Tę wspólnotę musimy budować na wielu płaszczyznach: systemowej, politycznej i społecznej.
Systemowo konieczne jest stworzenie przestrzeni do jeszcze łatwiejszej działalności organizacji pozarządowych, w szczególności organizacji tworzonych przez młodych.
Politycznie – politycy, społecznicy, aktywiści i publicyści, którzy biorą udział w dyskusji publicznej stoją przed zadaniem pokazania, że pomimo różnic, pomimo tego, że nie zawsze uda się osiągnąć kompromis, można usiąść razem do stołu i podać sobie rękę.
Społecznie – warto pomiędzy nami, w naszych codziennych relacjach pokazać, że możemy ze sobą rozmawiać. To właśnie w tych najmniejszych wspólnotach, wśród naszych przyjaciół, rodziny, znajomych mamy niezwykła szansę, aby mówić o tym co dla nas ważne
2. Wzmocnić społeczeństwo obywateli
Silne społeczeństwo obywatelskie to podstawa działania każdego państwa. Trzeba odbudować poczucie obywatelskiej sprawczości – pokazać, że to właśnie od nas, obywateli zależy nasze otoczenie, nasza lokalna społeczność.
Jednocześnie należy zmienić wektor tej działalności, w myśl nowego, świadomego Aktywizmu 2.0
3. Pokazać głos młodych w polityce
Głos młodych w polityce musi być widoczny na płaszczyźnie społecznej i systemowej. Można to zrobić poprzez aktywny udział w sferze społeczno-politycznej, nas, osób młodych zarówno na zasadzie czynnych jak i biernych praw wyborczych.
Politykę trzeba prowadzić świadomie, w perspektywie lat, “myśląc o pokoleniu, nie kadencji”
4. Zwiększyć świadomość społeczną
U podstaw każdego społeczeństwa musi stać skuteczna, nowoczesna i otwarta edukacja. Edukacja, która oprócz przekazywania podstawowej wiedzy da narzędzia do samodzielnego rozwoju oraz która przygotuje do pracy i aktywności społecznej.
Szczególnie ważną sferą jest edukacja obywatelska, którą warto realizować także w duchu społeczeństwa obywatelskiego.